بند 2 ماده 8 اساسنامه دیوان بین المللی کیفری : گروگان ها افراد غیر رزمنده بی گناه قلمرو اشغالی هستند که به طور غیرقانونی اغلب با توسل به زور و گهگاه با تهدید به مرگ از آزادی خود محروم می‌شوند توقیف و دستگیری این افراد به عنوان یک اقدام احتیاطی پیشگیرانه علیه دشمن یا به منظور تضمین تحقق وعده ای از سوی آن صورت می گیرد. از این قبیل است دستگیری گروگان ها به منظور استفاده از آنها به عنوان حایل میان دشمن و نیروهای پیشروی یا عقب نشینی کننده یا کشتن آنها به منظور ارعاب و سرکوب یک جنبش مقاومت. توقیف این افراد تحت برخی شرایط می تواند قانونی باشد به ویژه هنگامی که حمایت از غیر نظامیان یا دلایل امنیتی آن را ایجاب نماید.
برای محکومیت متهم به این جنایت دادستان باید اثبات نماید که در حین دستگیری افراد ارتکاب عمل سزاوار محکومیت به منظور کسب یک امتیاز یا فایده (نظامی ) صورت گرفته است به موجب بند (ب) ماده 6 منشور نورنبرگ،«بدرفتاری … با افراد غیرنظامی بومی یا موجود در قلمرو اشغالی… و نیز کشتن گروگان ها … یک جنایت جنگی است.» در این رابطه دادگاه نورنبرگ رأی داد که مقررات اخیر بیان کننده قوانین و عرفهای جنگی موجود است. که به ویژه در ماده 46 مقررات 1907 لاهه،مورد تأکید قرار گرفته است.
به موجب این ماده«حقوق و حیثیت خانوادگی،جان اشخاص،اموال خصوصی و نیز باورها و آداب دینی باید محترم شمرده شود.» همچنین دادگاه نظامی ایالت متحده در نورنبرگ در قضیه گروگان ها عنوان داشت:«موضوع این جنایت دستگیری و توقیف افرادی از جمعیت غیرنظامی برای استفاده از آنها به عنوان قربانیان اقدامات تلافی جویانه بعدی است. شایع ترین هدف از دستگیری افراد،قصد کلی تضمین خوش رفتاری و اطاعت غیرنظامیان در قلمرو اشغالی است انتقام گیری از افراد غیرنظامی با کشتن برخی از آنها تلافی اقدامات خصمانه صورت گرفته علیه نیروهای مصلح یا عملیات نظامی اشغالگران در عصر جدید ظاهراً از آلمان آغاز شده است. این کشور در جنگ فرانسه و پروس ملی جنگ جهانی اول و نیز در جنگ جهانی دوم به این اقدام مبادرت نمود تا جایی که تحقیقات ما نشان می دهد هیچ ملت دیگری برای تأمین صلح و نظم به کشتن افراد غیرنظامی متوسل نشده است.»
گروگان گیری در یک درگیری مسلحانه غیر بین المللی هم در ماده 3 مشترک کنوانسیون های چهارگانه 1949 ژنو و هم در جزء (ج) بند 2 ماده 4 پروتکل الحاقی دوم ممنوع شده است. امروز گروگان گیری به طور عمومی مفاید قواعد عرفی حقوق بشر به شمار آمده و در اغلب نظام های حقوقی واجد خصیصه کیفری گردیده است عناصر سازنده این جرم به موجب ماده 3 مشترک کنوانسیون 1949 ژنو مشابه عناصر لازم برای ارتکاب گروگان گیری به عنوان یک جنایت جنگی نقش فاحش کنوانسیون های ژنو در یک درگیری مسلحانه بین المللی است.
تعریفی که از گروگان گیری یا تروریسم در سطح بین المللی مطرح و مورد پذیرش است عبارت است از:«هرگونه اعمال و فعالیتهای خشونت آمیز بر علیه افراد یا اموال جهت تهدید یا تحت فشار قرار دادن یک دولت یا جوامع شهری(افراد غیرنظامی) جهت پیشبرد اهداف سیاسی و اجتماعی.» طی نیمه دوم قرن اخیر گرگان گیری بتدریج به عنوان یک سلاح عادی جهت استفاده در اختلافات سیاسی مطرح گردیده است امروزه از گروگان گیری برای تلافی و یا تضمین پایبندی به یک تعهد استناد نمی شود بلکه به عنوان وسیله ای برای گرفتن امتیازاتی به حساب می آید که از طریق اقدامات قانونی یا دیپلماتیک امکاندستیابی به آنها وجود ندارد(برای مثال:امتیازاتی همچون مبادله اسراء،آزاد سازی دستگیر شدگان یا افرادی که در حال گذراندن دوره محکومیت هستند،عقب نشینی نیروهای خارجی از یک کشور و غیره.
با نگاهی به بخشی از تاریخ گروگان گیری باید در صدد یافتن قوانین مرتبطی باشیم که طی سالها وضع شده است بطور حتم قانونگذاران داخلی و بین المللی زمان طولانی را صرف پرداختن به این وضعیت نموده اند.
پیشنهاد ویژه دانلود هزاران تحقیق و مقاله حقوقی