بلوچ به مردمانی اطلاق می گردد که در سرزمین بلوچستان و یا در استان سیستان و بلوچستان در جنوب شرقی ایران، زندگی می کنند. زبان قوم بلوچ است، زبان بلوچی شاخه ای از شیعه فارسی گروه ایرانی و در خانواده زبانهای هند و اروپایی طبقه بندی شده است. قدیمی ترین منبع که در آن به واژه بلوچ اشاره شده، شاهنامه فردوسی اثر مماسی ملی ایران است که در قرن دهم میلادی و چهارم هجری به نظام در آمده است.
نخستین بار گرایش سیاسی قومی در بلوچستان زمان سلطنت محمدرضا شاه پهلوی ظاهر گردید. که گروهی به نام «جبهه آزادی بخش بلوچستان» تحت نفوذ حوزه سیاسی بلوچ ها در پاکستان اعلام موجودیت کرد. در زمان پیروزی انقلاب اسلامی که اقتدار دولتی موقتاً تضعیف شده بود چند گروه سیاسی با گرایشات های قومی و چپ گرایانه در بلوچستان ظهور نمودند که با احتمال عمومی مردم همراه نبودند و از بین نرفتند، هم اکنون یک جنبش تحت عنوان جنبش ملی بلوچستان پاکستان فعالیت ناسیونالیستی قومی می نماید.