در مراجعه به منابع فقهى، و نیز در مرور متون فتوایى و یا آراى دانشمندان اسلامى، شواهدى وجود دارد که «ماهیّت تعزیرى» کیفر مرتد را «تأیید» مىکند:
1- به کار نگرفتن تعبیر «حدّ» در روایات:
در روایاتى که مجازات جرمهایى مانند سرقت، زنا، لواط و قذف بیان شده است، استفاده از تعبیر «حد» شایع است و معمولاً از کیفر آنها با این تعبیر یاد شده است، ولى استقصاى روایاتى که در باره کیفر مرتد وجود دارد و طى ابواب مختلف در وسائل الشیعه گردآورى شده است، نشان مىدهد که در هیچ موردى از تعبیر، «حد» در مورد «مرتد» به کار نرفته است. البته برخى محدثین بر طبق برداشت خود از این روایات، عنوان حد را در سرفصل دستهبندىهاى خود قرار دادهاند، ولى در متن روایات چنین تعبیرى به چشم نمىخورد. آیا این رویّه با عنایت و توجه خاص ائمه(ع) توأم نبوده است؟ و به هر حال چگونه مىتوان ادعا کرد که احکام خاص حدود، کیفر مرتد را نیز در بر مىگیرد؟ مثلاً اگر «حدود» تعطیلناپذیر است(115) و تأخیر و مسامحه در اجراى آن روا نیست،(116) و پس از وصول به امام، قابل شفاعت نمىباشد،(117) آیا این گونه احکام را از «حدود» به «مجازات مرتد» مىتوان تعمیم داد؟
پیشنهاد ویژه دانلود هزاران تحقیق و مقاله حقوقی