بررسی ماده 7 اساسنامه دیوان کیفری بین المللی
در ماده 7 اساسنامه ، جرائم علیه بشریت اینگونه تعریف شده است،
«منظور از جرائم علیه بشیت مندرج در این اساسنامه هر یک از اقدامات ذیل است هنگامی که در چارچوب حمله‌ای گسترده یا سازمان یافته بر ضد هر جمعیت غیرنظامی به وقع بپیوند و نیز حمله با علم و آگاهی ارتکاب یابد. این اقدامات شامل:
الف) قتل
ب ) ریشه کن کردن
ج) به بردگی گرفتن
د) تببعید یا کوچ اجباری یک جمعیت
ه) جنس کردن یا ایجاد محرومیت شدید از آزادی جسمانی که برخلاف قواعد اساسی حقوق بین‌الملل انجام می‌شود
و) شکنجه
ز) تجاوز جنسی، برده‌گیری جنسی، فحشای اجباری ، حاملگی اجبای، عقیم کردن اجباری یا هر شکل دیگر خشونت جنسی همسنگ با آنها.
ح) تعقیب و آزا مداوم هر گوه یا مجموعه مشخصی به علل سیاسی، نژادی، ملی، قومی، فرهنگی، مذهبی، جنسیت یا علل دیگر در ارتباط با هر یک از اعمال مذکور در این بند یا هر جنایت مشمول صلاحیت دیوان که در سراسر جهان به موجب حقوق بین الملل غیر مجاز شناخته شده است.
ط) ناپدید کردن اجباری اشخاص
ی) جنایت تبعیص نژادی
ک) اعمال غیر انسانی مشابه دیگری که عاملاً به قصد ایجاد رنج عظیم یا صدمه شدید به جسم یا به سلامت روحی و جسمی صورت پذیرد.
در بند دوم هر یک از این جرائم خاص تعریف شده‌اند.
ماده 7 اساسامه به 2 بخش در واقع تقسیم شده است: بخش اول آن عناصر کلی و اصلی جرائم را ذکر می‌کند و بخش دوم جرائم خاص را ذکر می‌کند.
عناصر کلی عبارتند از حمله گسترده یا سازمان یافته، بر ضد هر جمعیت غیرنظامی ، و باعلم و آگاهی این 3 عنصرکلی باعث می‌شوند که جرائم خاص ذکر شده در بندهای «الف» تا «ک» ماده 7 از جرائم داخلی به جرائم بین المللی مستقل تبدیل شوند.[1]
بنابراین ویژگیهای مهم این ماده عبارتند از:
1-عدم ضرورت وجود ارتباط میان جرائم علیه بشریت یا برخوردهای مسلحانه
2-عدم لزوم وجود انگیزه تبعیض آمیز
3-وجود معیار «حمله گسترده یا سازمان یافته»
عنصر قصد نامشروع