اثر پذیرش و رد ایراد:
علاوه بر طرح ایراد، پذیرد و رد ایراد نیز دارای آثار مختص به خود می باشد بدین نحو که هر گاه دادگاه رسیدگی کننده به دعوا، اقدام به پذیرش یا رد ایراد نماید، حسب مورد مکلف است تصمیمات متفاوت و متناسب با ایراد مطروحه، اتخاذ نماید که هر یک از وضعیتهای موجود،ذیلاً و به ترتیب توضیح داده می شوند:
اول – رد ایراد:
مطابق قسمت آخر ماده 88 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی،«دادگاه در صورت مردود شناختن ایراد، وارد ماهیت دعوا شده، رسیدگی خواهد نمود». بنابراین با توجه به ماده فوق واضح است که اگر دادگاه ایراد مطروحه را وارد نداند،مکلف است رسیدگی ماهوی نموده و اتخاذ تصمیم نماید، طرفی نیز که طرح ایراد نموده ، می تواند در صورت لزوم، ایراد مورد نظر خود را مجدداً در مراحل بعدی رسیدگی مطرح نماید.
دوم – پذیرش ایراد:
هر گاه دادگاه رسیدگی کننده ایراد مطروحه را وارد بداند و یا خود رأساً ایراد دعوا را احراز نماید، حسب نوع ایراد موظف است یکی از تصمیمات قانونی را که در ماده 89 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی،و یا در سایر قوانین مربوطه مندرج است، اتخاذ نماید. در این قسمت ماده 89 قانون مزبور جهت روشن تر شدن موضوع، عیناً قید می گردد. مطابق ماده مزبور «… در مورد بند 1 ماده 84 ، هرگاه دادگاه خود را صالح نداند، مبادرت به صدور قرار عدم صلاحیت می نماید و طبق ماده 27 عمل می کند و در مورد بند 2 ماده 84 هر گاه دعوا در دادگاه دیگری تحت رسیدگی باشد، از رسیدگی به دعوا خودداری کرده، پرونده را به دادگاهی که دعوا در آن مطرح است می فرستد و در سایر موارد یاد شده در ماده 84 ، قرار رد دعوا صادر می نماید».
پیشنهاد ویژه دانلود هزاران تحقیق و مقاله حقوقی