تمام مذاهب و فرق اسلامی‌نوع تبرج و استفاده از جاذبه‌های جنسی را برای جلب انظار عمومی‌ممنوع می‌دانند. این تبرج از کنار گذاشتن حجاب اسلامی‌شروع شده و تا وضعیت فعلی آن در جهان امروز که یکی از ارکان تجارت و در قالب روسپی‌گری می‌باشد، کشیده می‌شود که همه مراتب آن از نظر مذاهب اسلامی‌ممنوع است.
حرمت تبرج از مسلمات قرآنی می‌باشد و خداوند در این زمینه می‌فرماید: « و لا تبرج تبرجن الجاهلیه الاولی[1]»: مانند دوره جاهلیت پیشین آرایش و خودآرایی در ملأ عام نکنید.
کنوانسیون اصولاً به لباس خاصی برای زنان به عنوان حجاب که بخشهای بیشتری از بدن آنها را نسبت به مردان بپوشاند، قائل نیست و این را تبعیضی بر اساس جنسیت می‌داند. لذا جلوگیری از جلوه فروشی زنان را مانعی بر سر راحتی و آسایش آنان به حساب می‌آورد، مانعی که آزادی فردی آنان را محدود می‌سازد و از ارضای آزاد تمایلات انسانی آنها جلوگیری می‌کند لذا این حکم اسلامی‌با ماده یک کنوانسیون متعارض است.
قابل توجه است که روسپی‌گری به عنوان مراتب بالای جلوه فروشی ذاتاً از نظر کنوانسیون ممنوع نشده است، بلکه آنچه ممنوع است (طبق ماده 6 کنوانسیون) منع خرید وفروش غیر قانونی زنان و بهره‌برداری از روسپی‌گری زنان است، ملاحظه می‌شود علی‌رغم تفکر کسانی که از این حیث بین کنوانسیون و فقه تعارضی نمی‌بیند ولی باز هم بین این دو تعارض وجود دارد، به این دلیل که همه مراتب تبرج منظور نظر کنوانسیون نیست بلکه کنوانسیون حداکثر مراتب آن را، آن هم تحت عنوان بهره‌برداری از روسپی‌گری و استثمار زنان، ممنوع می‌داند و باقی مراتب را یا تبعیض بر اساس جنسیت تلقی می‌کند (مثل لزوم پوشش) و یا آن مراتب را از حیطه دخالت قانونی خارج می‌داند.
پیشنهاد ویژه دانلود هزاران تحقیق و مقاله حقوقی